Z cyklu: „Taksonomia szefa”: „Kontrola najwyższą forma zaufania”_Miesięcznik Benefit, 09.2018

Często od moich rozmówców przy okazji spotkań indywidualnych słyszę: „Jak mogę ufać moim pracownikom, skoro sam podlegam presji wyników i wciąż na nowo muszęsię wykazać, bo mi też nikt nie ufa?”. Albo: „Może i mógłbym zaufać innym ludziom, ale oni wciąż dostarczają mi dowodów na to, że nie powinienem tego robić, nie pozostawiają więc wyboru”. Czy w końcu: „Jak mam współpracować z ludźmi, którym nie ufam?”.

Nieufność i podejrzliwość są dość powszechną, acz bolesnąreakcją, nie tylko w biznesie. Nikt nie lubi podejrzliwości, przysłowiowego „gorącego oddechu na plecach”. W końcu jednym z najbardziej ubogacających ludzkich doświadczeń jest radość z otwartej, pełnej wzajemnej troski relacji z drugim człowiekiem. Jeśli przesadnie kontrolujemy sytuację, izolujemy się od innych, zapominając również o relacji, jaką moglibyśmy zbudować przy takiej okazji również sami ze sobą.

PUŁAPKA PRZESADNEJ KONTROLI

Kontrolować można nie tylko tempo prac nad zadaniem, lecz także jakość jego wykonania. To stwarza wygodną dla me nedżerów dodatkową okazję do ingerowania w proces, jest pretekstem, by zabrać głos i przekazać coś od siebie. Liderzy łudzą się przy tym, że stawiając pracownikom poprzeczkę oczekiwań bezgranicznie wysoko, zdołają wykrzesać z nich więcej, niż to możliwe. Monitorują ich działania, schodzą na poziom najdrobniejszego szczegółu w rozmowie. Tymczasem żądając perfekcji od swoich ludzi, liderzy sami sobie wyrządzają największą szkodę. Niektórzy kontrolowani przez nich pracownicy tak bardzo będą się przejmować wytykanymi im błędami, że w końcu zaczną pracować w żółwim tempie, żeby mieć pewność, że niczego nie zepsują. W rezultacie ich efektywność może spaść na łeb na szyję, a pracownicy mogą stracić wiarę w siebie. Realizacja zadań dla wszystkich członków zespołu stanie się torturą, a współpraca zespołowa nie będzie dostarczać nikomu powodów do radości. Podobno żonaci są szczęśliwsi od nieżonatych. Nie sposób jednak tego udowodnić. Można za to dowieść, że istnieje ścisła współzależność między przesadną kontrolą a długowiecznością. A bardziej wprost: nieufni umierają szybciej (sic!). Z badań przeprowadzonych wśród menedżerów wynika, że ryzyko śmierci wśród tych, którzy byli bardziej cyniczni i nieufni wobec innych ludzi, jest o 16 proc. wyższe niż u pozostałych badanych. Dobry wieczór Państwu! Ufni ludzie nie tylko żyją dłużej, lecz także zdrowiej. Mam okazję często rozmawiać z ludźmi. Na tym polega moja praca, za to mi płacą. Kiedy moi klienci opowiadają o relacji opartej na zaufaniu, na ich twarzach pojawia się uśmiech, ich oczy płoną, rozmowa koncentruje się na pozytywnych aspektach życia i rezultatach przynoszących poczucie szczęścia.